Papa Kosta has died. Αντίο παπα-Κώστα Φαϊτά

Priest blessing a child 1981 a marble relief by Aristeidis Metallinos, sculptor of Ano Korakiana

Single tolls of church bells these last two days have sounded in the village, from postern gate to postern gate across Ano Korakiana. Father Kostas, village priest, died in Ioannina Hospital on Tuesday. He had been ill with leukemia, but we saw him often in Democracy Street, until perhaps just the last fortnight.  His funeral service will start in Agios Georgios tomorrow - Friday at 9.30. From 3.00pm there will be a procession - with his coffin - to Agios Athanasios, where he will be buried.

Αντίο παπα-Κώστα 25.10.17 (from the village website by Thanassis Spingos) Αντίο στον παπα-Κώστα Φαϊτά. Στον ιερέα και άνθρωπο που πέραν του Λειτουργήματός του, έδινε αδιάλειπτα το παρόν επί τρεις και πλέον δεκαετίες σε όλες τις πτυχές της συλλογικής καθημερινότητας της κοινωνίας του χωριού μας και όχι μόνο. Goodbye to Papa-Kosta Fyta. To the priest and man who, beyond his function, has been constantly present for more than three decades in all aspects of the collective everyday life of our village society and beyond. (my trans.)  *** *** Friday 27th Oct 2017. All Lin and I did was to follow his coffin from Ag Georgios this afternoon, a mile and a half, over an hour an half, with a hundred and more before us, walking to a crowded church...amid the trees and meadows below the village under a gentle blue sky with a sweet breeze bearing the scent of autumn bonfires.  Kostas Apergis' - Κώστας Απέργης - delivered a eulogy for Papa Kostas at the church of St. Athanasios, below Ano Korakiana, as our village priest was buried this late afternoon....(I will try to translate his words later, but my abilities to capture Apergis' eloquent farewell, to a good and simple man, fail me.) "Οι τον σταυρόν, ως ζυγόν αράμενοι..."Γράφει ο/η Κώστας Απέργης   27.10.17«Οι τον σταυρόν, ως ζυγόν αράμενοι...δεύτε απολαύετε,  ά  ητοίμασα υμίν βραβεία» Πάνε 32 χρόνια απ΄ όταν στον Αη Θανάση, μοιραζόμαστε τη χαρά της εισόδου σου στο ιερατικό στάδιο φωνάζοντας <<άξιος>>...Σήμερα, βουβοί, στον ίδιο χώρο σε αποχαιρετάμε!Τότε ήσουν νέος, σχεδόν παιδί. Μόλις είχες εκπληρώσει την εντολή του δημιουργού, την αναφερόμενη  στο βιολογικό προορισμό του ανθρώπου «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» και είχες φτιάξει την οικογένειά σου.Και ευθύς σήκωσες το βαρύ σταυρό της ιεροσύνης, αναλαμβάνοντας τη διακονία της εκκλησίας της  Κορακιάνας.Δύσκολο το χριστεπώνυμο πλήρωμα αυτού του χωριού... Εσύ όμως ανταποκρίθηκες με τον καλύτερο τρόπο στις υποχρεώσεις σου.Πάντα κοντά στον άνθρωπο, χωρίς ξεχώρισμα. Πλούσιοι, φτωχοί, νέοι, γέροι, άρρωστοι, ανήμποροι κάθε λογής.Σε όλους ήσουν δίπλα, σε όλους παραστεκόσουν. Στο ναό, αλλά και στην κουζίνα, στο καφενείο, στην πλατεία,  έδινες παραμυθία πνευματική και υλική...«Ξέρει ο παππάς!», σε ακούγαμε να λες, όταν συνάνθρωποί μας έρχονταν σε ανάγκη και χρειάζονταν  βοήθεια...Κατά τις ιερές ακολουθίες ελάμπρυνες με το ιερατικό σου ήθος και την καλλικέλαδη φωνή σου τις τελετές, υπέβαλες τους πιστούς και δημιουργούσες μια μυσταγωγική ή δοξαστική ατμόσφαιρα.Πιστός και ταπεινός λευίτης, σύμφωνος με τον όρκο σου, ακολουθούσες πάντα το «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών», ακόμη και όταν οι ηγούμενοι έδιναν εντολές αντίθετες  με τους θείους και ανθρώπινους νόμους...Και τότε σήκωνες διπλό το σταυρό, φόρτωνες τις ενοχές στον εαυτό σου και ζητούσες συγχώρηση σαν να ήσουν εσύ ο φταίχτης. Ήταν φανερός ο σπαραγμός σου!Σήμερα σε αποχαιρετάμε. Φεύγεις σε νέα ηλικία. Πολλά μπορούσες ακόμη να προσφέρεις, αλλά, άλλα  βουλήθηκε «ο ζωής κυριεύων και του θανάτου».Ας είναι ελαφρό το χώμα που θα σε σκεπάσει!Εμείς, συντετριμμένοι, σε προβοδίζουμε προς την «Ουράνια Πόλη» φωνάζοντας ξανά «ΑΞΙΟΣ»!!!