Below this vignette of chat in Democracy Street, is my entry on the Ano Korakiana website (November 2009: the village website is now ended and has been replaced by a blog). It's linked in the right margin of Democracy Street blog, but I wanted it in the main text - translated from my English, I think, by the webmaster, possibly by Lliana. I wrote this last December when I was in the Highlands thinking about the village. My apologies if I have not given the right credits. I feel humble and proud that I should find my thoughts quoted, and translated:
A public servant - a few good men: Illinois Sheriff Thomas J. Dart has ordered an overhaul of Cook County’s mortgage eviction process to ensure renters are properly notified their building is in foreclosure before eviction. "We won't do the banks' work for them anymore...We'll no longer be party to something that is so unjust. My job here as sheriff is not just to follow orders. It is to make sure justice is done... those same people who acted recklessly and carelessly on the front end are asking me to rather carelessly and recklessly go and throw out whoever happens to be living in that building. And that is the same type of mindset that got us off the track in the first place." Evictions are due to begin again on 20 October - but Dart's announced a cushioning list of conditions on the Cook County Sheriff's Office website. Cynics may say such a stance is a shrewd career move for a politician allied to Obama on a roll just before the Election on 4 November, but I'm not a cynic - and even Lin, no Liberal, says "this man's done good...Their debts were sold on and sold on and sold on, and these banks suddenly panicked, called in their missing debts and started repossessing people's houses." 
Ο Simon Baddeley είναι λέκτορας στο Ινστιτούτο Τοπικής Διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου του Birmingham στην Αγγλία, μα πάνω από όλα λάτρης της Ελλάδας. Εδώ και αρκετούς μήνες έχει αποκτήσει μαζί με τη σύζυγό του μια άμεση σχέση με το χωριό μας, αφού εδώ περνάει αρκετό διάστημα του χρόνου, στο σπίτι που αγόρασε στην περιοχή που είναι το πηγάδι της «Γραμματινής», κοντά στην εκκλησία του Εσταυρωμένου. Μέσω δε της ιστοσελίδας μας προσπαθεί να έχει μιαν εικόνα για τη ζωή του χωριού μας και αρκετές φορές γράφει σχετικά στο δικό του χώρο στο διαδίκτυο, ανταλλάσσοντας μάλιστα απόψεις και με άλλους συμπατριώτες του που έχουν κάνει την ίδια επιλογή με τον ίδιο, να αποκτήσουν δηλαδή ένα «καταφύγιο», μια δεύτερη κατοικία στο χωριό μας... Είναι σημαντικός, λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητας και συνάμα συγκινητικός, λόγω της ζεστασιάς που υποδηλώνει, ο προβληματισμός που αναπτύσσει σε ένα πρόσφατο σημείωμά του για το χωριό μας και το μέλλον του, με αφορμή κάποιες αναφορές στην ιστοσελίδα μας, ένα μικρό μέρος της οποίας έχει ήδη μεταφραστεί στην αγγλική και γαλλική γλώσσα. «Αυτό που προσπαθώ να καταλάβω είναι γιατί το χωριό (Άνω Κορακιάνα) έχει ένα τόσο σπουδαίο στυλ αρχιτεκτονικής. Δεν φαίνεται να μοιάζει με ένα ορεινό χωριό που ίσως έχει ωφεληθεί από ένα ή δύο μεγάλα δημόσια κτήρια που προήλθαν από κάποιον πλούσιο Έλληνα της Διασποράς. Φαίνεται να υπάρχουν τόσα πολλά, με κομψότητα δουλεμένα κτήρια, με τις στοργικά επεξεργασμένες προσθήκες στα ανώφλια και τις πόρτες και τις αψίδες και άλλα διακοσμητικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, που υποδηλώνουν μια ακμάζουσα συνέχεια... Κάνω μνεία στη άποψη που αναφέρεται στην ιστοσελίδα (korakiana.gr) ότι σήμερα, η μείωση στον πληθυσμό του χωριού είναι εμφανής, παρά την εγκατάσταση, είτε προσωρινή είτε μόνιμη, ξένων οικογενειών. Πριν από πολλά χρόνια στην παιδική μου ηλικία, οι γονείς μου αγόρασαν και μετέτρεψαν ένα παλαιό σπίτι στο χωριό Bagnor κοντά στο Newbury στο Μπερκσάιρ. Όταν πήγαμε εκεί το 1949 ήμασταν οι πρώτοι, μεταξύ περίπου 20 συγκεντρωμένων σπιτιών του χωριού, με υδραυλική εγκατάσταση στο εσωτερικό. Οι άλλοι πήγαιναν στο μικρό ρυάκι - το Winterbourne - που έτρεχε κοντά στο δρόμο του χωριού και μετέφεραν το νερό σε κάδους. Όταν φύγαμε από εκεί το 1962, είχαν αλλάξει πολλά. Οι κάτοικοι του χωριού είχαν επί το πλείστον μετακινηθεί στις δημοτικές κατοικίες στην άκρη του Newbury, και περισσότεροι επαγγελματίες από την πόλη είχαν μετακινηθεί στην περιοχή. Φυσικά γνωρίζουμε τώρα καλά αυτό το φαινόμενο. Συμβαίνει σε χωριά σε ολόκληρη την Ευρώπη - και αναμφισβήτητα αλλού. Θυμάμαι τον πατέρα μου που ανέφερε ότι παρότι αγαπούσαμε το μέρος που θα ερχόμαστε να ζήσουμε για ένα μεγάλο μέρος του χρόνου, ήμασταν επίσης μέρος αυτού που μερικοί θεώρησαν ως καταστροφή της αγροτικής οικονομίας. Στη δεκαετία του '90 ξανα-επισκέφτηκα το Bagnor. Μετά βίας μπορούσες να το αναγνωρίσεις. Επρόκειτο να διαμαρτυρηθώ εκεί μαζί με χιλιάδες άλλους ενάντια στον αυτοκινητόδρομο που θα περνούσε μέσα από τα λιβάδια της παιδικής μου ηλικίας. Ο πατέρας μου έγραψε στα γηρατειά του, ότι η εισβολή ενάντια στην οποία διαμαρτυρόμουν τόσο σθεναρά (αλλά ειρηνικά), ήταν μέρος μιας αλλαγής που είχε επιπτώσεις σε όλους μας και για την οποία ήμασταν όλοι εν μέρει υπεύθυνοι. Νομίζεις, ότι κάποιοι από εμάς θέτουμε σε κίνδυνο αυτό που αποκαλείται «ακεραιότητα» της Άνω Κορακιάνας; Είναι δυνατόν οποιοιδήποτε από μας (προσπαθώ να αποφύγω το «εμείς» επειδή εσείς και εγώ και οι συγγενείς μας είναι μοναδικοί και δεν θέλω να μας χαρακτηρίσω όλους μαζί ως «αλλοδαπούς») να επικριθούμε για τις επιλογές μας στη ζωή; Δεν θα επιθυμούσα η Άνω Κορακιάνα να γίνει όπως η μη-κοινότητα του Μπαρμπάτι, με τα νεόκτιστα σπίτια και τη θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα, που κατοικείται όμως αποκλειστικά από εποχιακούς επισκέπτες. Ελπίζω ότι νέοι Έλληνες γεννημένοι στην Άνω Κορακιάνα θα είναι σε θέση να μείνουν, ή εάν φύγουν, θα επιστρέψουν για να συμβάλουν στη ζωή του χωριού. Υπάρχουν χωριά στην Αγγλία που παρότι έχουν μετασχηματιστεί, εν τούτοις έχουν οδηγηθεί σε μια νέα ισορροπία, με σημαντική συμμετοχή σε αυτό, των σχετικά νεοφερμένων, που έχουν βρει την αρμονία τους με τους εναπομείναντες παλαιούς κατοίκους και πίεσαν για το κτίσιμο «φτηνής στέγης» ώστε νεότεροι άνθρωποι να μπορούν να παραμείνουν στο χωριό...» Είναι πραγματικά συγκινητικός ο προβληματισμός του Simon Baddeley, προβληματισμός που πιθανόν να μην έχει απασχολήσει πολλούς από μας τους ντόπιους, προβληματισμός από έναν «ξένο» που δείχνει να αισθάνεται περισσότερο «ντόπιος» από πολλούς από εμάς. Και πιστεύουμε ότι τέτοιες παρουσίες είναι χρήσιμες και ωφέλιμες για την περιοχή μας, τώρα και για το μέλλον, σε ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει. Εξάλλου η ιστορία της Κορακιάνας, εδώ και αιώνες, κατά μεγάλο μέρος είναι γραμμένη από μετεγκαταστάσεις οικογενειών…Υ.Γ.: η απόδοση των απόψεων του κ. Baddeley προέρχονται από "ελεύθερη" μετάφραση, που ελπίζουμε ότι είναι όσο το συνατόν πιο ακριβής. (Note on 29 November 2009: The Ano Korakiana website ended in October 2009 and has been replaced by a blog. So the above text has also gone, which is a shame.) * * *
A public servant - a few good men: Illinois Sheriff Thomas J. Dart has ordered an overhaul of Cook County’s mortgage eviction process to ensure renters are properly notified their building is in foreclosure before eviction. "We won't do the banks' work for them anymore...We'll no longer be party to something that is so unjust. My job here as sheriff is not just to follow orders. It is to make sure justice is done... those same people who acted recklessly and carelessly on the front end are asking me to rather carelessly and recklessly go and throw out whoever happens to be living in that building. And that is the same type of mindset that got us off the track in the first place." Evictions are due to begin again on 20 October - but Dart's announced a cushioning list of conditions on the Cook County Sheriff's Office website. Cynics may say such a stance is a shrewd career move for a politician allied to Obama on a roll just before the Election on 4 November, but I'm not a cynic - and even Lin, no Liberal, says "this man's done good...Their debts were sold on and sold on and sold on, and these banks suddenly panicked, called in their missing debts and started repossessing people's houses." 
No comments:
Post a Comment